1. جزء اصلی کاربید سیمانی
کاربید سیمانی از پودر میکرون کاربید فلز نسوز (WC, TiC) با سختی بالا (WC, TiC) به عنوان جزء اصلی، با کبالت (Co)، نیکل (Ni) و مولیبدن (Mo) به عنوان چسب ساخته شده است. می توان از آن در کوره خلاء یا محصولات متالورژی پودر هیدروژن که در کوره احیاء پخته شده اند استفاده کرد.
مثلا:

2. ترکیب زیرلایه های کاربید سیمانی
زیرلایه های کاربید سیمانی از دو قسمت تشکیل شده است: یک قسمت فاز سخت شدن و قسمت دیگر فلز اتصال است.
فاز سخت شده، کاربید فلزات واسطه در جدول تناوبی است، مانند کاربید تنگستن، کاربید تیتانیوم و کاربید تانتالم. سختی آنها بسیار بالا است و نقطه ذوب آنها بالای 2000 درجه سانتیگراد و برخی از آنها از 4000 درجه سانتیگراد نیز فراتر می رود. علاوه بر این، نیتریدها، بوریدها و سیلیسیدهای فلزات واسطه دارای ویژگی های مشابهی هستند و همچنین می توانند به عنوان فازهای سخت شدن در کاربید سیمانی عمل کنند. وجود فاز سخت شدن مشخص می کند که آلیاژ سختی و مقاومت در برابر سایش بسیار بالایی دارد.
فلز پیوند دهنده عموماً از فلزات گروه آهن است و معمولاً از کبالت و نیکل استفاده می شود.

3. نحوه عملکرد هر جزء در تولید
هنگام ساخت کاربید سیمانی، اندازه ذرات پودر ماده خام انتخاب شده توسط کارخانه کاربید سیمانی بین 1 تا 2 میکرون است و خلوص آن بسیار بالا است. مواد خام با توجه به نسبت ترکیب مشخص شده مخلوط می شوند و الکل یا سایر مواد به آسیاب مرطوب در آسیاب گلوله ای مرطوب اضافه می شوند تا کاملا مخلوط و خرد شوند. پس از خشک شدن و الک کردن، یک ماده قالب گیری مانند موم یا چسب اضافه می شود. مخلوط با الک کردن به دست می آید. سپس، هنگامی که مخلوط دانه بندی و فشرده می شود و تا نزدیک به نقطه ذوب فلز بایندر (1300-1500 درجه سانتی گراد) گرم می شود، فاز سخت شده و فلز بایندر یک آلیاژ یوتکتیک را تشکیل می دهند. پس از خنک شدن، فاز سخت شده در شبکه ای که از فلز پیوند دهنده تشکیل شده است، توزیع می شود و به طور نزدیک به یکدیگر متصل می شود تا یک کل جامد را تشکیل دهند. سختی کاربید سیمانی بستگی به محتوای فاز سخت شده و اندازه دانه دارد، یعنی هر چه میزان فاز سخت شده بیشتر و دانه ها ریزتر باشد، سختی بیشتر می شود. چقرمگی کاربید سیمانی توسط فلز پیوند تعیین می شود. هر چه محتوای فلز پیوند بیشتر باشد، استحکام خمشی بیشتر است.